ಗಣಪತಿಗೆ ಇಷ್ಟವಾದ ಅಪೂರ್ವ ಮೋದಕ

ಉಲ್ಲೇಖ : ಸದ್ಗುರು ಶ್ರೀ ಅನಿರುದ್ಧ ಬಾಪೂ ಅವರ ದೈನಿಕ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷದ ಸಂಪಾದಕೀಯ “ಯೋ ಮೋದಕಸಹಸ್ರೇಣ ಯಜತಿ | ಸ ವಾಂಚಿತಫಲಂ ಆವಾಪ್ನೋತಿ ॥“ (03-09-2008)

'ಓಂ ಗಂ ಗಣಪತಯೇ ನಮಃ।

ಒಮ್ಮೆ, ಪಾರ್ವತಿ ಮಾತೆ ಬಾಲಗಣೇಶನೊಂದಿಗೆ ಅತ್ರಿ-ಅನಸೂಯರ ಆಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಬಂದರು. ತಮ್ಮ ಈ ಮೊಮ್ಮಗನನ್ನು ನೋಡಿದ ತಕ್ಷಣ, ಅನಸೂಯಾ ಮಾತೆ ವಾತ್ಸಲ್ಯ ಮತ್ತು ಆನಂದದಿಂದ ತುಂಬಿಹೋದರು, ಅವರಿಗೆ ಅವನನ್ನು ಎಷ್ಟು ಮುದ್ದು ಮಾಡಬೇಕು ಮತ್ತು ಎಷ್ಟು ಬೇಡ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತ ಅನಂತವಾಗಿ ಮುದ್ದು ಮಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಮಗು ಏನನ್ನಾದರೂ ಹಠ ಮಾಡಿದರೆ, ಅನಸೂಯಾ ಅದನ್ನು ಖಂಡಿತ ಪೂರೈಸುತ್ತಿದ್ದರು.

ಒಂದು ದಿನ, ಪಾರ್ವತಿ ಮಾತೆ ಅನಸೂಯಾ ಮಾತೆಗೆ ಹೇಳಿದರು, 'ಈ ಬಾಲಗಣೇಶನಿಗೆ ಈ ರೀತಿಯ ಮುದ್ದಿನ ಅಭ್ಯಾಸವಾದರೆ, ನಾವು ಕೈಲಾಸಕ್ಕೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದಾಗ ಹೇಗೆ ಅನಿಸುತ್ತದೆ?' ಅನಸೂಯಾ ಮಾತೆ ಮೃದುವಾಗಿ ನಕ್ಕರು ಮತ್ತು ಹೇಳಿದರು, 'ಅಲ್ಲ, ನಿನ್ನ ಗಂಡನಿಗೂ ಇದೇ ರೀತಿ ಮುದ್ದಿಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು, ಆದರೂ ಅವರು ಕೈಲಾಸದಲ್ಲಿ ಸಂತೋಷದಿಂದಲೇ ಇರುತ್ತಾರೆ, ಅಲ್ಲವೇ?' ಪಾರ್ವತಿ ಅನಸೂಯರ ಮಾತನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು.

ಸದ್ಗುರು ಶ್ರೀ ಅನಿರುದ್ಧ ಬಾಪು ಇವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿರುವ ಶ್ರೀ ಗಣೇಶನ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪನೆ

ಪಾರ್ವತಿ ಗಮನಿಸಿದರು, ಅನಸೂಯಾ ಮಾತೆ ಎಷ್ಟೇ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನೋಡಿಕೊಂಡರೂ, ಈ ಮಗು ಅನಸೂಯರ ಮಾತನ್ನು ಎಂದಿಗೂ ಮೀರುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ, ಅವನು ಈ ಮುದ್ದಿನಿಂದ ಅಹಂಕಾರಿ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕೈಲಾಸದಲ್ಲಿ ಇರುವಾಗ, ನಾವು ಈ ಮಗುವಿಗೆ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಬೈಯಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಪಾರ್ವತಿ ತುಂಬಾ ಯೋಚಿಸಿ ಸುಸ್ತಾದರು, ಆದರೆ ಅವರಿಗೆ ಉತ್ತರ ಮಾತ್ರ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ, ಒಂದು ರಾತ್ರಿ, ಬಾಲಗಣೇಶ ಮಲಗಿದ ನಂತರ, ಅವರು ಅನಸೂಯಾ ಮಾತೆಗೆ ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಕೇಳಿದರು. ಅನಸೂಯಾ ಮಾತೆ ಹೇಳಿದರು, 'ಅರೇ!, ಇಂದು ನಾನು ಮಂತ್ರ ಪಠಣದಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಗ್ನಳಾಗಿದ್ದೇನೆ. ಮುಂದಿನ ಕೆಲವು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಮಂತ್ರ ಜಪ ಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಬೇಕು. ಅದು ಪೂರ್ಣವಾದ ನಂತರ ನೋಡೋಣ.'

ಅದರ ಮರುದಿನವೇ, ಸ್ವತಃ ಶಿವಶಂಕರರು ಕೈಲಾಸದಿಂದ ತಮ್ಮ ತಂದೆ-ತಾಯಿಗಳನ್ನು ನೋಡಲು ಮತ್ತು ಪತ್ನಿ ಮತ್ತು ಮಗನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಲು ಬಂದರು. ಶಿವನ ಕೋಪಿಷ್ಠ ಸ್ವಭಾವದಿಂದಾಗಿ ಕೈಲಾಸದಲ್ಲಿ ಇರುವಾಗ ಯಾವಾಗಲೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಂಯಮದಿಂದ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮತ್ತು ಮಾತನಾಡುವ ಪಾರ್ವತಿ, ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ಅನಸೂಯರ ಆಶ್ರಮದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಭೀತಿಯಿಂದ ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಶಿವಶಂಕರರನ್ನು ನೋಡಿದ ತಕ್ಷಣ, ಅವರ ಮುಕ್ತತೆ ತಾನಾಗಿಯೇ ಕಡಿಮೆಯಾಯಿತು.

ಶಿವ ಆಶ್ರಮದ ದ್ವಾರದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡ ತಕ್ಷಣ, ಅನಸೂಯಾ ಮಾತೆ ಅತಿಯಾದ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಮುಂದೆ ಹೋದರು ಮತ್ತು ಅವರ ಮಂಗಳ ಅಭಿಷ್ಟವನ್ನು ಮಾಡಿ, ಅವರ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಅವರನ್ನು ಒಳಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದರು. ಬಾಲಗಣೇಶ ಯಾವ ಆಸೆಯಿಂದ ಪಾರ್ವತಿಯ ಮಡಿಲಿಗೆ ಸೇರುತ್ತಿದ್ದನೋ, ಅದೇ ಆಸೆಯಿಂದ ಶಿವ ಕೂಡ ಅನಸೂಯಾ ಮಾತೆಯ ಮಡಿಲೊಳಗೆ ಸೇರುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಪಾರ್ವತಿ ಮಾತೆ ನೋಡಿದರು. ಆ ಭೋಳಾ ಶಂಭು ಇಡೀ ದಿನ ಆಶ್ರಮದ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ತಿರುಗುತ್ತಾ ಇರುತ್ತಿದ್ದನು, ಬಾಲ್ಯದ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾ ಇರುತ್ತಿದ್ದನು ಮತ್ತು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಆಶ್ರಮದಲ್ಲಿನ ತನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಸ್ನೇಹಿತರೊಂದಿಗೆ ಚಿಕ್ಕ ಮಗುವಿನಂತೆ ಆಟವಾಡುತ್ತಿದ್ದನು. ಆ ಪರಮಶಿವನ ಸ್ನೇಹಿತರು ಸಹ ಏನು ಮಕ್ಕಳಾಗಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಕೂಡ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಋಷಿಗಳಾಗಿ ಬೆಳೆದಿದ್ದರು.

ಪರಮಪೂಜ್ಯ ಸದ್ಗುರು ಶ್ರೀ ಅನಿರುದ್ಧ ಬಾಪು ಅವರ ನಿವಾಸದಲ್ಲಿ ಗಣಪತಿಬಪ್ಪನಿಗೆ ಮೊದಕದ ಅರ್ಪಣೆಯನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ.

ಅದಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ, ಈ ಶಿವ ಪ್ರತಿದಿನ ಅನಸೂಯಾ ಮಾತೆಯಿಂದ ಊಟವನ್ನು ತಿನ್ನಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಹಂಬಲಿಸುತ್ತಿದ್ದನು. ಒಮ್ಮೆ ಬಾಲಗಣೇಶ ಮತ್ತು ಶಿವ, ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಒಂದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಹಸಿವಾಗಿತ್ತು, ಮತ್ತು ಇಬ್ಬರ ಹಠವೂ ಒಂದೇ ಆಗಿತ್ತು, ಅದು ಅನಸೂಯಾ ಮಾತೆ ಮಾತ್ರ ಅವರಿಗೆ ಊಟವನ್ನು ನೀಡಬೇಕು. ಅನಸೂಯಾ ಮಾತೆ ಶಿವನಿಗೆ ಹೇಳಿದರು, 'ನೀನು ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡವನಾಗಿ ಬೆಳೆದಿದ್ದೀಯ, ಸ್ವಲ್ಪ ನಿಲ್ಲು, ಸ್ವಲ್ಪ ತಾಳ್ಮೆಯಿಂದ ಇರು. ಮೊದಲು ನಾನು ಗಣಪತಿ ಬಾಲಕನಿಗೆ ಊಟವನ್ನು ನೀಡುತ್ತೇನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿದ ನಂತರ ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡುತ್ತೇನೆ.' ಶಿವಶಂಕರರು ಬೇಸರಗೊಂಡು ಹೇಳಿದರು, 'ನಿನ್ನ ಮಾತು ನನಗೆ ಸಮ್ಮತವಾಗಿದೆ ಏಕೆಂದರೆ ಇವನು ನನ್ನ ಮಗು ಕೂಡ ಹೌದು. ಆದರೆ ನೀನು ನನಗಿಂತ ಅವನನ್ನೇ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತೀಯ, ಅಂತ ಕೂಡ ಅನಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ನಿನ್ನ ಮಾತು ಸರಿ ಇದೆ, ನಾನು ಕಾಯುತ್ತೇನೆ.'

ಬಾಲಗಣೇಶ ಊಟ ಮಾಡಲು ಕುಳಿತನು. 'ಲಂಬೋದರ' ಅವನು, ಹಾಗಾಗಿ ಅವನ ಹಸಿವು ಕೂಡ ಅಷ್ಟೇ ದೊಡ್ಡದಾಗಿತ್ತು ಮತ್ತು ಆ ದಿನ ಗಣಪತಿಯ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬುತ್ತಲೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅನಸೂಯಾ ಮಾತೆ ಅವನಿಗೆ ಊಟ ನೀಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದರು. ಶಿವಶಂಕರರು ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿಯೇ (ಹೊರಗಿನಿಂದ) ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಕುಳಿತಿದ್ದರು, ಆದರೆ ನಿಜವಾಗಿ, ತಮ್ಮ ಸರದಿ ಯಾವಾಗ ಬರುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಕಾತುರದಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಪಾರ್ವತಿ ಮಾತೆಗೆ ಸಹ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗಲು ಶುರುವಾಯಿತು, ತಮ್ಮ ಈ ಮಗ ಇನ್ನು ಎಷ್ಟು ತಿನ್ನುತ್ತಾನೆ? ಮತ್ತು ಈ ವ್ಯಾಕುಲಗೊಂಡ ಶಿವ ಎಷ್ಟು ಸಮಯ ತಾಳ್ಮೆಯನ್ನು ಹಿಡಿಯಬಲ್ಲರು? ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅನಸೂಯಾ ಮಾತೆ ಶ್ರೀಬಾಲಗಣಪತಿಗೆ ಹೇಳಿದರು, 'ನಾನು ನಿನಗಾಗಿ ಒಂದು ವಿಶೇಷ ಸಿಹಿ ಖಾದ್ಯವನ್ನು ಮಾಡಿದ್ದೇನೆ, ಅದನ್ನು ಈಗ ತಿನ್ನು.' ಮತ್ತು ಅನಸೂಯಾ ಮಾತೆ ಆ ಬಾಲಗಣಪತಿಗೆ ಒಂದು ಮೋದಕವನ್ನು ತಿನ್ನಿಸಿದರು. ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಬಾಲಗಣಪತಿ ಒಂದು ಸುಂದರವಾದ ತೇಗನ್ನು ತೆಗೆದರು ಮತ್ತು ಏನದು ಆಶ್ಚರ್ಯ! ಅದರೊಂದಿಗೆ ಶಿವಶಂಕರರಿಗೆ ಕೂಡ ತೃಪ್ತಿಯ ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದು ತೇಗುಗಳು ಬಂದವು. ಬಾಲಗಣಪತಿ ಮತ್ತು ಶಿವ ಇಬ್ಬರೂ ಒಂದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅನಸೂಯಾ ಮಾತೆಗೆ ಹೇಳಿದರು, 'ಈ ಖಾದ್ಯ ಎಷ್ಟು ಅದ್ಭುತವಾಗಿದೆ!'

ಪಾರ್ವತಿಗೆ ಈ ಒಗಟು ಬಿಡಿಸಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆ ರಾತ್ರಿ ಪಾರ್ವತಿ ಮಾತೆ ಮತ್ತೆ ಅನಸೂಯಾ ಮಾತೆಯನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಲು ಶುರು ಮಾಡಿದರು. 'ನೀವು ಈ ಎಲ್ಲಾ ಪವಾಡಗಳನ್ನು ಹೇಗೆ ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯ? ಅತಿಯಾದ ಮುದ್ದು ಮಾಡಿದರೂ ಸಹ ಈ ಬಾಲಗಣಪತಿ ನಿಮ್ಮ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾನೆ! ಈ ಕೋಪಿಷ್ಠ ಶಿವ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ತಕ್ಷಣವೇ ತೀರಾ ಸೌಮ್ಯ ಸ್ವಭಾವದವನಾಗುತ್ತಾನೆ! ಬಾಲಗಣೇಶನ ಹಸಿವು ಇಂದು ಎಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು! ಅವನ ಹಸಿವು ಅಸಂಖ್ಯಾತ ಮತ್ತು ವಿವಿಧ ಖಾದ್ಯಗಳಿಂದ ತೀರಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಈ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಹೊಸ ಖಾದ್ಯದಿಂದ ಬಾಲಗಣಪತಿಯ ಹೊಟ್ಟೆ ಒಂದು ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ತುಂಬಿ, ಅವನಿಗೆ ತೃಪ್ತಿಯ ತೇಗು ಬಂದಿತು! ಮತ್ತು ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ, ತಾಳ್ಮೆಯಿಂದ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಮತ್ತು ಹಸಿವಿನಿಂದ ಕಂಗೆಟ್ಟಿದ್ದ ಶಿವನ ಹೊಟ್ಟೆ ಕೂಡ ಬಾಲಗಣಪತಿ ಆ ಒಂದು ಮೋದಕವನ್ನು ತಿಂದ ತಕ್ಷಣವೇ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತುಂಬಿತು! ಬಾಲಗಣೇಶನ ಒಂದು ತೇಗಿನೊಂದಿಗೆ ಶಿವಶಂಕರರಿಗೆ ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದು ತೇಗುಗಳು ಬಂದವು!'

ಇವೆಲ್ಲವೂ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರೀತಿಯ ಪಾರ್ವತಿ ಮಾತೆಯ ಆಶ್ಚರ್ಯದ ಉದ್ಗಾರಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಆದರೆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾತ್ರ ಒಂದೇ ಆಗಿತ್ತು, ಇದರ ಹಿಂದಿನ ರಹಸ್ಯವೇನು? ಮತ್ತು ಈ ವಿಲಕ್ಷಣ (ಅಪೂರ್ವ)'ಮೋದಕ' ಎಂಬ ಖಾದ್ಯ ಏನದು?

ಅನಸೂಯಾ ಮಾತೆ ಹೇಳಿದರು, 'ನಿಮಗೆ ಈ ಎಲ್ಲಾ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಮತ್ತು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಯಾಕೆ ಬಂದಿದೆಯೋ, ಅದರ ಹಿಂದಿನ ಕಾರಣವೇ ಈ ಎಲ್ಲಾ ಘಟನೆಗಳ ಹಿಂದಿನ ಕಾರಣವೂ ಹೌದು. ನಿಮ್ಮ ಗಂಡ ಮತ್ತು ಮಗನ ಮೇಲೆ ನಿಮಗೆ ಇರುವ ಅತಿಯಾದ ಮತ್ತು ನಿಸ್ವಾರ್ಥ ಪ್ರೀತಿ ಇದೆಯಲ್ಲ, ಅದೇ ಆ ಪ್ರೀತಿ - ಲಾಭೇವೀಣ ಪ್ರೀತಿ (ಪ್ರತಿಫಲವನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸದೆ ಮಾಡುವ ಪ್ರೀತಿ) - ಇದೇ ಈ ಎಲ್ಲದರ ಹಿಂದಿನ ರಹಸ್ಯ ಮತ್ತು ಈ ಮೋದಕವು ಲಾಭೇವೀಣ ಪ್ರೀತಿಯ ಅಂದರೆ ನಿರ್ಮಲ ಆನಂದದ ಅನ್ನಮಯ, ಅಂದರೆ ಘನ ಸ್ವರೂಪವಾಗಿದೆ. ಈ ಬಾಲಗಣಪತಿ ವಿಶ್ವದ ಘನಪ್ರಾಣ (ಪರಮ ಶಕ್ತಿ) ಮತ್ತು ಆದ್ದರಿಂದ ಈ ಘನಪ್ರಾಣಕ್ಕೆ ಘನ ಅಂದರೆ ಸ್ಥೂಲ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಈ ನಿರ್ಭೇಳ (ಶುದ್ಧ) ಆನಂದವನ್ನು ಮೋದಕ ರೂಪದಲ್ಲಿ ನೀಡಿದ ತಕ್ಷಣವೇ ಅವನು ತೃಪ್ತನಾದನು ಮತ್ತು ಯಾವನ ಕೆಲಸ ಸ್ವಾರ್ಥೋತ್ಪನ್ನ ಅಂದರೆ ಷಡ್ರಿಪುಗಳಿಂದ ಉತ್ಪತ್ತಿಯಾದ ಎಲ್ಲವನ್ನು ಸುಡುವುದಿದೆಯೋ, ಆ ಶಿವನ ತೃಪ್ತಿ ಕೂಡ ಕೇವಲ ಘನಪ್ರಾಣವು ಒಂದು ಮೋದಕವನ್ನು ತಿನ್ನುವುದರಿಂದ ಆಯಿತು ಮತ್ತು ಅದು ಕೂಡ 21 ಪಟ್ಟು.'

ಪಾರ್ವತಿ ಮಾತೆ ಅನಸೂಯಾ ಮಾತೆಗೆ ವಂದಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಹೇಳಿದರು, 'ಈ ಎಲ್ಲವೂ ಭಕ್ತಿಯ ವಿಶ್ವದಲ್ಲಿ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಉಳಿಯುವಂತೆ, ಆಶೀರ್ವಾದವನ್ನು ನೀಡಿ.' ಅನಸೂಯಾ ಮಾತೆ ಹೇಳಿದರು, 'ತಥಾಸ್ತು'.

... ಮತ್ತು ಆ ದಿನದಿಂದ ಈ ಭಾದ್ರಪದ ಶುಕ್ಲ ಚತುರ್ಥಿಯ ಗಣೇಶೋತ್ಸವ ಶುರುವಾಯಿತು, ಗಣಪತಿಗೆ 21 ಮೋದಕಗಳ ನೈವೇದ್ಯವನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಲು ಶುರು ಮಾಡಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಆ ದಿನದಿಂದ, ಯಾರಿಗಾಗಿ ಒಂದು ಪಟ್ಟು ನೀಡಿದರೆ ಶಿವ 21 ಪಟ್ಟು ತೃಪ್ತನಾಗುತ್ತಾನೋ, ಇದನ್ನು ನೋಡಿ ಪರಮಾತ್ಮನ ಯಾವುದೇ ರೂಪದ ಪೂಜೆಯ ಪ್ರಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಗಣಪತಿಯ ಪೂಜೆ ಶುರುವಾಯಿತು.

ಸಂಪಾದಕೀಯದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಸದ್ಗುರು ಶ್ರೀ ಅನಿರುದ್ಧ ಬಾಪೂ ಅವರು ಬರೆಯುತ್ತಾರೆ - 'ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಶ್ರದ್ಧಾವಂತ ಸ್ನೇಹಿತರೇ, ಮೋದಕ ಅಂದರೆ ಲಾಭೇವೀಣ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಈ ಮೋದಕವನ್ನು ಕೇವಲ ಗಣೇಶ ಚತುರ್ಥಿಯಂದೇ ಅಲ್ಲ, ಆದರೆ ಪ್ರತಿದಿನವೂ ಅರ್ಪಿಸುತ್ತಾ ಇರಿ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಪ್ರಸಾದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ತಿನ್ನುತ್ತಾ ಇರಿ. ಆಗ ವಿಘ್ನಗಳು ಹೇಗೆ ತಾನೇ ಉಳಿಯುತ್ತವೆ?'